Τι κι αν περάσαν ..μήνες, είμαστε πάλι μαζί!!!

Φίλες, φίλοι, καλησπέρα!

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, κάθε φορά που είχα εξετάσεις μ' έπιανε η δημιουργικότητά μου. Την περίοδο των Πανελληνίων ήθελα να γράψω ένα σήριαλ. Την δεύτερη φορά μια ταινία. Για να μην αναφερθώ στις εξεταστικές. Μάσκες, κατασκευές, ήθελε βάψιμο το σπίτι μου, ήθελα να ασχοληθώ με την ραπτική. Κοινώς....ό,τι να'ναι! Εννοείται πως "νικούσε" πάντα το καθήκον. Φέτος ανακάλυψα δύο πράγματα. 1: Πως δεν είμαι η μόνη που το παθαίνει και 2: Πως έτσι κι αλλιώς δεν επρόκειτο να κάνω τίποτε από αυτά που ήθελα. Έτσι ακριβώς έπαθα πέρσι με το συγκεκριμένο blog. Καλά, έλεγα, άμα δεν είχα το διδακτορικό, θα έγραφα κάθε μέρα. 

Το διδακτορικό τελείωσε και ο χρόνος μου είναι πια αρκετός. Είναι τόσο αρκετός μάλιστα, που δεν ξέρω πως να τον διαχειριστώ. Ωστόσο, πλησιάζουν Χριστούγεννα. Οι προετοιμασία 2 παραστάσεων και ενός μεγάλου project έχει ξεκινήσει, κάτι που σημαίνει πως ο χρόνος μου άρχισε να γεμίζει και ξεστόμισα την φράση: Αν δεν είχα τόση δουλειά...αλλά κάτι μου λέει πως αυτή τη φορά δεν θα σταματήσω για κανέναν λόγο. Οι ιδέες είναι πολλές και ενδιαφέρουσες αρκετά ώστε να ...χαμογελάμε όλοι πολύ πιο συχνά.

 Καλώς σας βρήκα λοιπόν και καλές αναγνώσεις να έχουμε.

Φιλικά

Μάρθα