Χριστούγεννα και πάλι Χριστούγεννα!!

Χριστουγεννιάτικα δέντρα, λαμπάκια, αγιοβασίλιδες να μοιράζουν δώρα, καλικάντζαροι να κλέβουν γλυκά και  κάθε είδους στολίδια αποδεικνύουν αναμφίβολα ότι τα Χριστούγεννα ήρθαν ΚΑΙ φέτος! Όμως βρε παιδιά… αυτή η μυρωδιά του μελομακάρονου είναι άλλο πράγμα!!! Φρεσκοψημένο γλύκισμα βουτηγμένο σε μέλι και από πάνω τριμμένο καρυδάκι..μμμμ μοσχοβολά όλο το σπίτι!!

Με τη μυρωδιά να μου σπάει τη μύτη, σηκώθηκα από το κρεβάτι μου και γύρισα και φέτος το χρόνο πίσω στα παιδικά μου χρόνια… Ήταν το καλύτερό μου! Η μέρα που φτιάχναμε τα μελομακάρονα μου επιβεβαίωνε ότι ήταν Χριστούγεννα.

Στην κουζίνα, από όπου ερχόταν η μουσική από τα καθιερωμένα τραγουδάκια που ακούγαμε κάθε χρόνο, επικρατούσε ένας χαμός από μαγειρικά σκεύη, υλικά, χαρτάκια με συνταγές και η μαμά σε ρόλο ζαχαροπλάστη (ή ζαχαροπλάστισσας αν προτιμάτε) να με παρακινεί να τη βοηθήσω. Ήταν το ακόμα καλύτερό μου! Ωραία..ξεκινάμε..φοράω την ποδιά μου (γιατί είχα και δική μου ποδιά), το σκούφο μου (ναι και σκούφο είχα) και αναλάμβανα ρόλο βοηθού αρχισέφ. Πολύ μου άρεσε που η μαμά μου ήθελε να τη βοηθάω στην κουζίνα, πάντα με φώναζε να βλέπω πώς έφτιαχνε τα γλυκά και τα φαγητά.

-          Έλα εδώ να μαθαίνεις, συνήθιζε να λέει.

Εν προκειμένω λοιπόν, αναλάμβανα αρχικά να πλάθω τα μελομακάρονα, άλλοτε καθισμένη πάνω στο τραπέζι με τα αλεύρια να είναι παντού πάνω μου και αργότερα που μεγάλωσα κατέβηκα από το τραπέζι, φυσικά όμως πάντα βρισκόμουν γύρω από την κουζίνα!! Μετά το μέλωμα… τα μελομακάρονα έπρεπε να «κάνουν μπάνιο» στο ζεστό μέλι, να μαλακώσουν και τέλος να τα πασπαλίσουμε μα καρύδι.

Τα βάζαμε ευλαβικά στην πιατέλα, προσέχοντας να δείχνουν όμορφα και περιποιημένα (- όχι τσαπατσουλιές Νατάσα, έλεγε η μαμά) και ύστερα η πιατέλα στην τραπεζαρία. Το χαιρόμουν πραγματικά, πίστευα ότι ήταν τα πιο νόστιμα του κόσμου, που μεταξύ μας …ΉΤΑΝ!!

Κι όταν ερχόταν η στιγμή να τα σερβίρω..αυτό κι αν ήταν το καλυτερότερό μου! Με ύφος πρώτης ελληνίδας junior master chef τα σέρβιρα λέγοντας περήφανα «εγώ τα έκανα».

Νοσταλγώ αυτές τις στιγμές και δεν σας κρύβω πως μου κακοφάνηκε σήμερα που δε μπορούσα ν κάτσω πάνω στο τραπέζι για να βοηθήσω στα μελομακάρονα. Παρ’ όλ’ αυτά και πάλι ήταν τέλεια που έβλεπα τη μαμά μου να μας φτιάχνει και φέτος τα μελένια γλυκάκια με πολλή αγάπη!

Καλά Χριστούγεννα και πολλά νόστιμα μελομακάρονα σας εύχομαι!

Ν.Π

Φεγγαροχριστούγεννα

Συγγραφέας: Έλενα Αρτζανίδου
Εικονογράφηση: Βαγγέλης Ελευθερίου
Μίλητος, 2002

Φέτος τα Χριστούγεννα και περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά οφείλουμε να κάνουμε δώρα στα παιδιά, τα δικά μας ή των φίλων μας, με περιεχόμενο και νόημα για τα ίδια!!!!!!! Και ποιο δώρο θα έκρυβε μέσα του περισσότερο περιεχόμενο από ένα καλό βιβλίο;;;

 Το συγκεκριμένο βιβλίο αρέσει πολύ στην μικρή μου και παρά το γεγονός ότι είναι χριστουγεννιάτικο το διαβάζουμε και σε άλλες, άσχετες περιόδους του χρόνου!!! Όταν αποφάσισα να σας το παρουσιάσω είχα έναν μικρό προβληματισμό... σε ποια στήλη να το εντάξω;;;  Στην "ΤΙ ΒΙΒΛΙΟ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΟΥΜΕ ΜΑΜΑ;" ή στην "TIPS για γονείς"; Αποφάσισα στην δεύτερη και θα σας εξηγήσω το λόγο...

Η μικρή "Σε αγαπώ πάρα πολύ" είναι 3 χρονών και έχει μια άσχημη συνήθεια... ποια είναι αυτή;;;

Κακομεταχειρίζεται τα παιχνίδια της!!!!!! (Σας θυμίζει κάποιον;;) Έτσι εκείνα,  με την συμβολή της μητέρας της και του φεγγαριού αποφασίζουν να πάρουν δραστικά μέτρα για να δώσουν τέλος στην ταλαιπωρία τους... Τι θα κάνουν;;;

Ε, εντάξει... δεν θα σας το πω. Θα το ανακαλύψετε μόνοι σας. Είναι μία τεχνική που μπορείτε κάλλιστα να εφαρμόσετε αυτούσια ή προσαρμόζοντας την στα δικά σας δεδομένα ενόψει των Χριστουγέννων.

Ένα δωράκι οικονομικό γεμάτο χρυσόσκονη!!!!!!!!

Προτιμήστε το...

Φ.Β

Μπουκέτο από χαμόγελα

Είναι καιρός που δεν έχω ενημερώσει την αγαπημένη μου στήλη "Το χαμόγελο της ημέρας" (βδομάδας, δεκαπενθήμερου, μήνα πλέον;;; Ίσως.).
Σκέφτηκα λοιπόν, να προσθέσω κάποιες ατάκες των παιδιών μου, μιας που εσείς τσιγκουνεύεστε και δεν στέλνετε κάτι.
Κάποια στιγμή τις κοινοποίησα στο facebook, αλλά με τον φόβο μήπως χαθούν και με την ελπίδα να χαρίσουν έστω και ένα μικρό χαμόγελο  σε περισσότερους από εμάς, σκέφτηκα να τις αναρτήσω και εδώ, στο blogακι μας...

• Χαριλενιά...
  σήμερα η γιαγιά της της πήρε καινούρια ομπρέλα η οποία της άρεσε πολύ...
  φεύγοντας από το σπίτι της γιαγιάς έβρεχε ...
  -Γιαγιάααααααα θα μου δώσεις μια σακούλα;
  -Να σου δώσω άλλα τι την θες;
  -Να βάλω μέσα την ομπρέλα μου να μην βραχεί!!!!!!!!!!
•  Η μικρή ετοιμάζεται για ύπνο και την έχω αφήσει τσίτσιδη στο μπάνιο προκειμένου να της φέρω καθαρά εσώρουχα...
  Στο μεσοδιάστημα μπαίνει ο μπαμπάς της...
  -Χαριλένα, γιατί είσαι γυμνή;;;;;;;
  -Δεν φταίω εγώ... η μαμά απήγαγε τα ρούχα μου!!!!!!!!!
•  Κατά την επιστροφή από το σχολείο τα παιδιά στο πίσω κάθισμα διαφωνούσαν διαρκώς... μέχρι που ανέβηκαν οι τόνοι και η διαφωνία κατέληξε σε καβγά...
  Φτάνοντας στο σπίτι... χωρίστηκαν για λίγο ώσπου η μικρή πηγαίνει στον αδερφό της και του λέει:
  - Μερκούρη, να φιλιώσουμε τώρα;;;
  -Ε, όχι και να φιλιώσουμε!!!!, απαντάει ο μεγάλος, να αδερφίσουμε λένε τα αδέρφια!!!
•  Κάθονται τα πιτσιρίκια και τρώνε, όπου η μικρή περιγράφει στον μεγάλο πως μια συμμαθήτρια της είναι κατατσιμπημένη από κουνούπια...
  -Και που την έχουν τσιμπήσει;
  -Δεν σου λέω...
  -Στα χέρια...
  -Όχι...
  -Στα πόδια...
  -Όχι...
  -Στο κεφάλι...
  
  -Όχι...
  -Στη γραμμή του μπικίνι;;;;;;;;;;
  -.............................................. 
  Φ.Β.

Τι κι αν περάσαν ..μήνες, είμαστε πάλι μαζί!!!

Φίλες, φίλοι, καλησπέρα!

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, κάθε φορά που είχα εξετάσεις μ' έπιανε η δημιουργικότητά μου. Την περίοδο των Πανελληνίων ήθελα να γράψω ένα σήριαλ. Την δεύτερη φορά μια ταινία. Για να μην αναφερθώ στις εξεταστικές. Μάσκες, κατασκευές, ήθελε βάψιμο το σπίτι μου, ήθελα να ασχοληθώ με την ραπτική. Κοινώς....ό,τι να'ναι! Εννοείται πως "νικούσε" πάντα το καθήκον. Φέτος ανακάλυψα δύο πράγματα. 1: Πως δεν είμαι η μόνη που το παθαίνει και 2: Πως έτσι κι αλλιώς δεν επρόκειτο να κάνω τίποτε από αυτά που ήθελα. Έτσι ακριβώς έπαθα πέρσι με το συγκεκριμένο blog. Καλά, έλεγα, άμα δεν είχα το διδακτορικό, θα έγραφα κάθε μέρα. 

Το διδακτορικό τελείωσε και ο χρόνος μου είναι πια αρκετός. Είναι τόσο αρκετός μάλιστα, που δεν ξέρω πως να τον διαχειριστώ. Ωστόσο, πλησιάζουν Χριστούγεννα. Οι προετοιμασία 2 παραστάσεων και ενός μεγάλου project έχει ξεκινήσει, κάτι που σημαίνει πως ο χρόνος μου άρχισε να γεμίζει και ξεστόμισα την φράση: Αν δεν είχα τόση δουλειά...αλλά κάτι μου λέει πως αυτή τη φορά δεν θα σταματήσω για κανέναν λόγο. Οι ιδέες είναι πολλές και ενδιαφέρουσες αρκετά ώστε να ...χαμογελάμε όλοι πολύ πιο συχνά.

 Καλώς σας βρήκα λοιπόν και καλές αναγνώσεις να έχουμε.

Φιλικά

Μάρθα

Η διαφορετικότητα στη ζωή μας;;;;;

Καλησπέρα...

λίγο το καλοκαίρι, λίγο οι υποχρεώσεις... έχουμε καιρό να τα πούμε. Ελπίζω να σας βρίσκω όλους καλά και με γεμάτες μπαταρίες για τον χειμώνα που έρχεται...

Αφορμή για την συγκεκριμένη ανάρτηση είναι η Κιβωτός ΑμεΑ στον Άργιλο Κοζάνης. Αλήθεια, πόσοι γνωρίζετε για το συγκεκριμένο κέντρο; Όσοι δεν γνωρίζετε κάντε ένα κλικ  εδώ..

Τις τελευταίες μέρες επισκέπτομαι εθελοντικά το συγκεκριμένο κέντρο και συγκεκριμένα τον χώρο διημέρευσης ατόμων με αναπηρία. Φιλοξενούνται παιδιά με βαριές τα περισσότερα αναπηρίες όπως εγκεφαλική παράλυση, αυτισμός, βαριά νοητική υστέρηση, σύνδρομο Down.

Κάπου διάβασα πως...   Ως κοινωνία έχουμε την τάση να δυσανασχετούμε στην παρουσία του διαφορετικού. Όταν όμως το διαφορετικό ή το παράξενο γίνεται αναγνωρίσιμο, τότε οι προκαταλήψεις μας καταρρέουν και το αποδεχόμαστε, γεγονός που έχει ως άμεση συνέπεια τις ομαλές διαπροσωπικές σχέσεις. πηγή

Θα μπορούσα να πω ότι το παραπάνω σχόλιο περιγράφει με δυο λέξεις όσα θέλω να πω με την συγκεκριμένη ανάρτηση...

Αλήθεια, πόσοι από εμάς γνωρίζουμε τι είδους προβλήματα αντιμετωπίζουν τα άτομα με τις συγκεκριμένες αναπηρίες; Πόσοι από εμάς γνωρίζουμε τις ανάγκες τους;

Πόσο έτοιμοι είμαστε να επικοινωνήσουμε (και αναφέρομαι από ένα απλό χάδι, χαιρετισμό μέχρι διάλογο) με ένα παιδί με αναπηρία όταν για οποιονδήποτε λόγο βρεθεί δίπλα μας; Φυσικά δεν εννοώ να σταθεί στο δρόμο δίπλα μας αλλά όταν το συναντήσουμε με κάποιον οικείο του που γνωρίζουμε, όταν έρθει στο μαγαζί ή στην υπηρεσία που εργαζόμαστε, όταν τελοσπάντων για οποιονδήποτε λόγο συναναστραφούμε μαζί του. Θα απευθυνθούμε και στον ίδιο ή θα αγνοήσουμε την παρουσία του;

Αν θέλετε την γνώμη μου, ειδικά όταν το πρόβλημα δεν μας αφορά, θα επιλέξουμε τον δεύτερο τρόπο αντίδρασης. Λογικό, όταν αγνοούμε την φύση των συγκεκριμένων προβλημάτων, όταν σαν κοινωνία είμαστε ελάχιστα ενημερωμένοι σε σχέση με κάθε είδους αναπηρία.

 Γνωρίζουμε ότι:; π.χ.

• όλα αυτά τα παιδιά έχουν περισσότερο από τον καθένα ανάγκη της προσοχής μας; 
• ότι τα παιδιά με αυτισμό έχουν μεγάλη δυσκολία στο να διαχειριστούν τις διαπροσωπικές σχέσεις και ανάγκη από σωματική επαφή;
• Ότι μπορεί να μην μιλάνε αλλά έχουν αναπτύξει άλλους μηχανισμούς προκειμένου να στέλνουν τα μηνύματα που θέλουν, αρκεί να τα παρατηρήσουμε...;

Τελικά, αυτό που θέλω να πω είναι πως οφείλουμε ως πολίτες μιας κοινωνίας, όπου και το διαφορετικό είναι μέρος της, να ενημερωνόμαστε, να μην φοβόμαστε ή δυσανασχετούμε, να διευκολύνουμε όταν το απαιτούν οι περιστάσεις την ζωή κάποιων ανθρώπων... θα μπορούσαμε να ήμασταν εμείς στη θέση τους...

Θα υπάρξει ελπίζω και συνέχεια... μέχρι τότε ας αφιερώσουμε λίγο από τον χρόνο μας ώστε να αναλογιστούμε όσα προαναφέρθηκαν και να σκεφτούμε αν μπορεί ο καθένας να κάνει κάτι για αυτό...αρχίζοντας από τον εαυτό του...

Σας βάρυνα;;;

Είναι απαραίτητο όμως, δε συμφωνείτε;

Φ.Β.

Πάμε για βουτιές!!!!!!

-Μαμά, ποιοι φτιάχνουν βατήρες;;;;;;
-Δεν ξέρω αγόρι μου, μάλλον υπάρχουν εταιρείες που τους κατασκευάζουν!!!!
-Μπορούμε να βρούμε μία;
-Λίγο δύσκολο...
-Καλά τότε να πάρουμε τον πέντε και να τον βάλουμε στην παραλία για να κάνουμε βουτιές!!!!
-Ποιον πέντε;;;;
-Του κολυμβητηρίου μαμά!!!!!!!

Φ.Β.

Αψηφούμε τον καύσωνα... παίζοντας!!!!

Καλοκαίρι και καύσωνας... στην Ελλάδα πηγαίνουν πακέτο!!!!

Ναι, ξέρω... θα μου πείτε πως η Ελλάδα έχει χιλιόμετρα παραλίας, διαλέξτε μία και πηγαίνετε για βουτιές...

Τι γίνεται όταν για κάποιους κάτι τέτοιο φαντάζει αδύνατο λόγω δουλειάς, λόγω απόστασης ή λόγω κρίσης;;;

Εμείς θα σας πούμε, μην το βάζετε κάτω... υπάρχουν και άλλοι τρόποι, εναλλακτικοί για να δροσιστούμε, ειδικά για τα παιδιά αλλά και για αυτούς που δεν διστάζουν να γίνουν παιδιά έστω και για λίγο...  η πρόταση μας είναι ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΜΕ ΝΕΡΟ... στο σπίτι, στην βεράντα, στον κήπο (σε ότι διαθέτει ο καθένας τελοσπάντων)... αρκεί να είστε διατεθειμένοι να ξεχάσετε για λίγο τον λογαριασμό της ΔΕΥΑ και να ξοδέψετε λιιιιιιιιγο νερό παραπάνω...

Παιχνίδια με νερό ... επομένως.

• Όλοι έχετε δει οικονομικές πισίνες σε κάποιο παιχνιδάδικο... προμηθευτείτε μία, βάλτε την σε σημείο του σπιτιού που κρίνετε ιδανικό, γεμίστε την νερό, ρίξτε μέσα παιχνίδια, κάντε σαπουνάδα (αν έχετε δώστε να κάνουν και φούσκες απλά θα χρεαστεί να ξοδέψετε ίσα με ένα μπουκάλι απορρυπαντικό πιάτων), φορέστε τα μαγιό σας, ετοιμάστε δροσιστικά ποτά (ανάλογα την ηλικία...) και απολαύστε την δροσιά τους... εναλλακτικά γεμίστε την μπανιέρα ή την λεκάνη των ρούχων... οι πιο τολμηροί ρίξτε αν διαθέτετε και ελάχιστες σταγόνες ζαχαροπλαστικής για χρώμα... τα παιδιά θα το ευχαριστηθούν σίγουρα!!!
• Ρίξτε μες στην πισίνα σωσίβια τύπου σαμπρέλα και δώστε στα παιδιά μπαλάκια... κάντε διαγωνισμό ποιος θα ρίξει τα περισσότερα στο κέντρο της σαμπρέλας...
• Χρησιμοποιήστε παιχνίδια για νερό, όπως νεροπίστολα ή μπαλόνια νερού, παίξτε μπουγέλο (στο μπαλκόνι ή στον κήπο) ή (ακόμη καλύτερα) κάντε παιχνίδια ανταγωνιστικά... Για παράδειγμα: ποιος μπορεί με το νεροπίστολο να πετύχει κάποιο στόχο... να περάσει το νερό μέσα από ένα στεφάνι, ποιος θα γεμίσει πιο γρήγορα ένα ποτήρι με νερό που βρίσκεται σε κάποια απόσταση, ποιος θα καταφέρει να τοποθετήσει σε κουβά τα περισσότερα μπαλόνια νερού χωρίς να σπάσουν, ποια ομάδα θα καταφέρει να κρατήσει ένα μπαλόνι με νερό, πετώντας το ο ένας στον άλλο χωρίς να σπάσει, περισσότερη ώρα, ποιος θα πετύχει τον μπαμπά με το μπαλόνι!!!!!!!!... Αφήστε την φαντασία  σας και των παιδιών σας να δουλέψει, εξετάστε τον χώρο και τα υλικά που διαθέτετε και θα εκπλαγείτε από το παιχνίδι που θα προκύψει...
• Δώστε στα παιδιά σφουγγάρια και κάντε διαγωνισμό ποιος θα καταφέρει πιο γρήγορα με την βοήθεια του σφουγγαριού να μεταφέρει το νερό γεμάτης λεκάνης σε άδεια λεκάνη που βρίσκονται σε σχετική απόσταση μεταξύ τους (τουλάχιστον 2 μέτρα)... όσο περισσότερα τα παιδιά σε μία ομάδα τόσο πιο μεγάλες οι λεκάνες!!!!
• Με μεγαλύτερα παιδιά κάντε παιχνίδια με παγάκια... σε ομάδες, ποια ομάδα για παράδειγμα θα καταφέρει να λιώσει πιο γρήγορα στα χέρια ένα (δύο;;;; ) παγάκι... 
• Γεμίστε πλαστικά δοχεία με νερό και παίξτε π.χ. ποιος θα καταφέρει να το μεταφέρει πιο μακρυά ισορροπώντας το στο κεφάλι του... αν δεν τα καταφέρει, θα εχει κερδίσει την δροσιά του νερού...
• Τέλος οι πιο τολμηροί παίξτε (για λίγο)... παιχνίδια με το λάστιχο... πάρτε το λάστιχο, ανοίξτε το τέρμα, στοχεύστε στο γκαζόν (να μην πάει και χαμένο), βάλτε μουσική... και παίξτε υγρό λίμπο!!!!!!! Τοποθετείστε το λάστιχο χαμηλά και στοχεύστε στα πόδια των παιδιών, πηγαίνοντας το δεξιά αριστερά, ενώ τα παιδιά θα πηδάνε από πάνω, όποιο γίνει λιγότερο μούσκεμα θα είναι ο νικητής...Όσοι κρατάτε το λάστιχο μην ξεχάσετε στο τέλος.... να τους κάνετε όλους μούσκεμα!!!!!!!!!!!! Ακόμη και την πεθερά που παρακολουθεί χαχανίζοντας...

Οι προτάσεις μας αρκετές, κάποια θα είναι στα μέτρα σας... δοκιμάστε τις και μην ανησυχείτε...

ΚΑΥΣΩΝΑΣ είναι θα περάσει...

Βγάλτε και φωτογραφίες, για να τις βλέπετε τον χειμώνα και να νοσταλγείτε τον καύσωνα...

Καλά μουσκέματα!!!!!!!!

Φ.Β.